Ταυτότητα

Όνομα: Xanthomonas vesicatoria (πρώην Doidge)

Συνώνυμα: Xanthomonas campestris pv. vesicatoria (Doidge) Dye

Βιολογία

Η Βακτηριακή κηλίδα μεταφέρεται από μία καλλιέργεια στην άλλη κυρίως μέσω των σπόρων. Επίσης μπορεί να περάσει το μεσοδιάστημα σε αγριόχορτα που ανήκουν στην παραπάνω οικογένεια, όπως είναι ο τάτουλας και η αγριοντοματιά. Δηλαδή μπορεί να αναπαράγεται σε ένα χωράφι εσαεί, διά μέσω των σπόρων που βρέθηκαν στο έδαφος από καρπούς που έπεσαν και σάπισαν…

Η μετάδοση γίνεται κατά κύριο λόγο με την βροχή και με το πότισμα και η εξάπλωση μπορεί να γίνει σε όλο το χωράφι σε λίγα λεπτά. Επίσης τα βακτήρια έχουν την δυνατότητα σε ιδανικές γι αυτά συνθήκες να ταξιδέψουν και με τον αέρα. 

Τα φυτά μολύνονται μέσω των στομάτων των φύλλων τους και μέσω των πληγών των φρούτων τους όταν είναι ακόμη άγουρα. Το βακτήριο μπορεί να πολλαπλασιαστεί σε νεαρά φυτά και δίχως να παρουσιάσουν κανένα σύμπτωμα. Η νόσος ευνοείται από έντονες βροχοπτώσεις, υψηλή υγρασία και θερμοκρασίες από 25° C έως 35° C. 

Συμπτώματα

Τα φύλλα, τα στελέχη και οι καρποί σε ντομάτες κι πιπεριές θα παρουσιάσουν επιφανειακά ανώμαλες κηλιδες, με περιθώρια που είναι υγρά, οβάλ ή ακανόνιστου σχήματος. 

Οι πρώιμες βλάβες των φύλλων ξεκινούν ως μικρές, καφέ κηλίδες που γίνονται βυθισμένες με νεκρωτικά κέντρα. Οι κηλίδες γενικά δεν μεγαλώνουν περισσότερο από 3 mm και οριοθετούνται από τα νεύρα που ενδεχομένως να τους αλλάξουν το κυκλικό σχήμα. 

Οι κηλίδες μπορεί δίπλα η μία στην άλλη, να δημιουργήσουν μεγαλύτερες περιοχές, εάν οι συνθήκες συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου. Τα φύλλα μπορεί επίσης να γίνουν κίτρινα και να πέσουν πρόωρα. Οι αλλοιώσεις των καρπών ξεκινούν ως πράσινες κηλίδες που γίνονται φουσκωμένες φουσκάλες. 

Οι μεγάλες απώλειες προκαλούνται κυρίως από την πτώση των ανθέων, την πτώση των καρπών φρούτων, και την παραμόρφωση τους και έρχεται να προστεθούν και τα εγκαύματα από τον ήλιο, λόγω της ελλιπούς προστασίας τους από τα λιγοστά πλέον φύλλα. 

Τρόποι προστασία

Υπάρχουν χημικοί τρόποι, αλλά όχι βιολογικοί για να αντιμετωπισθεί το παθογόνο, και αν δεν λειτουργήσουμε όπως πρέπει, μπορεί να μείνει διά μέσω των σπόρων και των αγριόχορτων για πάντα στο χωράφι μας.

• Χρησιμοποιούμε σπόρους και φυτά που είμαστε βέβαιοι ότι είναι απαλλαγμένοι από ασθένειες.

• Δεν επιτρέπουμε αυτοφυή φυτά ντομάτας και πιπεριάς να φυτρώνουν ανάμεσα στις καλλιέργειες μας αν δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι είναι υγιή.

• Ελέγχουμε τα σολανοειδή ζιζάνια όπως ο τάτουλας και η αγριοντοματιές γύρω από την καλλιέργεια και δεν τα επιτρέπουμε να ολοκλήρώσουν τον κύκλο τους.

• Δεν περιστρέφουμε καλλιέργειες πιπεριάς με ντομάτα, πατάτα ή μελιτζάνα.

• Χρησιμοποιούμε τις κατάλληλες ποσότητες λιπασμάτων και νερού, επειδή τα φυτά που είναι σε στρες ή εκείνα που έχουν υπερβολική ανάπτυξη, είναι πιο ευαίσθητα σε ασθένειες.

• Χρησιμοποιούμε στάγδην πότισμα και όχι λάστιχο ή αυλάκι, γιατί με το νερό “περπατάει” το παθογόνο. Αν δεν έχουμε άλλη επιλογή, ποτίζουμε αργά το πρωί, ούτως ώστε να στεγνώσει η επιφανειακή υγρασία το συντομότερο δυνατο.

• Παρακολουθούμε προσεκτικά τις καλλιέργειες για βακτηριακές κηλίδες και άλλες ασθένειες και ερευνούμε το παραμικρό.

• Αποφύγουμε τις εργασίες όταν τα φυτά είναι βρεγμένα, γιατί τότε το παθογόνο, όπως και όλες οι άλλες ασθένειες, μπορούν να εξαπλωθούν και με τα χέρια μας, τα ρούχα και τα εργαλεία. 

• Την μετάδοσή του εμποδίζει ο βορδιγάλειος πολτός, όμως δεν θεραπεύει…