Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος που κινούμαστε, είναι η εκμετάλλευση των εννοιών και η κακοποίηση τους. Είτε από άγνοια, είτε από πρόθεση χρησιμοποιούμε όρους για να περιγράψουμε αυτό που κάνουμε, που δεν έχουν σχέση με τον τρόπο που καλλιεργούμε.

Αυτός που κανιβαλίζεται περισσότερο από άλλους είναι της “Φυσικής καλλιέργειας”. Υπάρχει αρκετός κόσμος που είναι σε σύγχυση και περιγράφει ως “φυσική καλλιέργεια”, την πρακτική που ακολουθεί, επειδή χρησιμοποιεί “φυσικά υλικά”. Κοπριά, ατταπουλγίτη, ζεόλιθο κλπ. Τίποτε το φυσικό δεν υπάρχει σε ένα στρέμμα που πέφτουν 1, 2 ή 3 τόνοι κοπριάς.

Bέβαια όταν καλλιεργούμε για την αυτάρκεια μας μπορεί να μην έχει καμία σημασία πως ονομάζουμε την μέθοδο με την οποία παράγουμε τα προϊόντα μας, όμως όταν τα εμπορευόμαστε έχει τεράστια…

Ας δούμε λοιπόν εν συντομία τι ακριβώς ορίζει την “φυσική καλλιέργεια”, για να βρούμε και την θέση μας ως καλλιεργητές σε σχέση με αυτήν.